Terug bij af ;)

Hee mensen,

Tja, we zijn weer terug bij af... Alweer zitten we in Taupo. Hoewel er tussendoor veel is gebeurd hebben jullie dat via onze site niet echt meegekregen geloof ik. Tijd dus om daar wat aan te doen.
De laatste keer vertrokken we net uit Taupo (ja, we hebben wel in Auckland even wat laten weten, maar niet wat er allemaal is gebeurd geloof ik, dus dat komt nu voorbij :D ). Roterua lag als eerst op de route. Dat is normaal DE plek om rotte eieren luchten op te snuiven. Tja, daar hadden we rond Taupo toch al wel redelijk veel van meegekregen dus voegde het niet veel toe aan onze beleving. Derhalve de befaamde champagne pool maar overgeslagen. Om nu $25,- te betalen, alleen daarvoor (rest hadden we op andere plekken al ervaren :D) waren we toch te nederlands voor... Wel hebben we lekker gewandeld in de Redwood bossen er omheen. Zeer elegante en lekker geurende bomen. Wel hebben we als echte (we hebben nu zo'n stempel op ons voorhoofd) toeristen een bezoek gebracht aan een Maori village experience. Je wordt dan als vee in een bus geladen en geacht de kudde te volgen naar een nagemaakt oud Maori dorpje. Eenmaal aangekomen en in de stemming gebracht bleek de belevenis echt leuk te zijn. De mensen proberen je echt een onderdeel te laten voelen van hun familie + cultuur. Aan het eind van de avond hadden we beide het gevoel dat we de $90,- pp welbesteed hadden. Als je ervoor open staat blijkt er nog heel veel van echt oude gebruiken doorgegeven aan huidige generaties, iets wat je normaal alleen uit boeken meekrijgt.
Vanuit Roterua toerden we richting Coromandel. Daar bracht onze trip ons langs mooie kusten en een van de mooiste zonsopkomsten die we ooit hebben gezien! Verder is het een mooie kuststreek en is het heerlijk om door het landschap te toeren. Helaas moet je je plannen steeds aan het weer aanpassen en hebben we niet de wandelingen kunnen doen die we eigenlijk gepland hadden. Dit heeft ervoor gezorgd dat we Auckland eerder hadden bereikt dan volgens ons strakke schema ;). Auckland... wat valt daar nu over te zeggen??? Grote stad, erg relaxed... Wat wel echt een leuke ervaring met zich meebracht was de bestijging van de Skytower. Dat is het hoogste gebouw op het zuidelijk halfrond. Om ons 4 jarig samenzijn te vieren hebben we daar heerlijk gebruncht met uitzicht (als de wolken het toelieten :D) over Auckland. Alleen de lifttocht omhoog bleek onverwachts hoogtevrees te weeg te brengen in Hilco's maag.. Wie maakt er dan ook een glazen vloer in de lift en aan de buitenkant, zodat je ziet dat je zo ver omhoog gaat :x. Oh ja, nog even vermelden dat Hilco een statief heeft gekregen voor zijn verjaardag (naast de vele felicitaties, waarvoor nog hartelijk dank aan iedereen!!!). Vandaar die hele mooie foto's nu ;).
Maar goed, op naar het noorden. Helaas was het noorden (Nordland) van het noorder-eiland niet echt super. Wel aardig hoor en zeker heel mooi weer (zelfs tot zo'n 20 graden in de zon af en toe). In het noorden is echter de werkloosheid erg hoog. Dat heeft zo het effect dat je je op een of andere manier daar minder prettig voelt dan in bijna andere plekken van NZ. Mensen lijken je meer te bekijken als dik gevulde portemonnee. Wel hebben we een heelll mooi plekje gevonden bij een waterval nabij Paihia. Dat was ook wel nodig nadat we een bootreis door hel (;)) hadden volbracht. Normaal boek je een boottocht om dolfijnen te zien en misschien even te zwemmen. Zwemmen kon helaas niet, maar we hebben wel gave dolfijnen gezien. Daarna vertrok de boot echter nog even naar de "Hole in the rock". Daarvoor ga je even de ruige zee op. Normaal niet erg, maar toch wel even heel spannend als je dan midden in een onweersbui terecht komt. Al met al viel het wel weer mee hoor en we hebben allebei onze lunch beneden kunnen houden. De nachtmerries waren ook binnen 2 dagen voorbij ;).
Vanuit Paihia overgestoken naar de westkust en daar nog even een wandeling door de befaamde Kauri bossen gemaakt. Immens grote bomen die soms 500-2000 jaar oud zijn. Erg indrukwekkend, maar daar kun je nagenoeg de auto vlak voor parkeren. Zodoende arriveerden we afgelopen donderdag alweer in Auckland. Deze keer kregen we te maken met een hele vriendelijke dame die ons terug bracht op het recht pad, nadat we die kwijt waren. Ze nam ons mee in de auto en voor we het wisten hebben we een stuk van het uitgaansgebied gezien en hadden we haar kaartje met thuis telefoonnummer, omdat ze recruiter was en ons wel in contact kon brengen met mensen die wel iets voor IT en voor fysio konden vinden :D. Oh ja, en als we wilden konden we nog wel een keer gaan stappen met haar dochter en daar de verloofde van :D. Wie weet, als we daar terecht gaan komen... :D.
Ook in Auckland hebben we een gezellig gesprek gehad met Johan, die hier nu ongeveer 4 jaar woont (Rob en Eefke nog bedankt!!). Hij heeft ons nog wat praktische informatie kunnen vestrekken omtrent wonen en werken in NZ. Verder is het hem gelukt Jessie helemaal hoteldebotel te krijgen van Auckland.. Jessie is aan de haren mee gesleept om toch ons geluk eerst in het zuiden uit te proberen. De reacties van jullie hebben ons niet veel geholpen dus spoeden we ons toch maar eerst naar Christchurch ;).
Onderweg heeft Rowan ons nog even in Waitomo laten stoppen. Dat is DE plek van NZ om glowworms te zien. Van die gekke maden met een gloeiend groene kont... Eenmaal in de boot door de grot waar schijnbaar de meeste zitten (Nico, jouw befaamde serie Planet Earth heeft daar opnamen gemaakt schijnbaar). Dat is wel echt een sensatie hoor!!! Lijkt echt een sprookje waar je in beland. Alsof je door een magische tunnel drijft richting een verborgen paleis of zo... :D.
En nu dus weer in Taupo. Net op tijd voor het stormachtige weer in het noorden, alwaar zeer zware regen en harde wind het leven erg moeilijk maken. Pfff, weer net op tijd... :D. We hebben net de plannen rond om morgen of overmorgen te beginnen met snowboard lessen... Als jullie dus even niets van ons vernemen, probeer het ziekenhuis eens ;)...

Hee mensen, hartelijk dank voor jullie aandacht. Dit was het weer voor vandaag. Hopelijk tot snel met een verslag van onze blauwe kont ervaringen...

Liefs,

Jessie en Hilco